Mechanika taksonów I (wstęp + hominidae)

Wprowadzenie
Świat Ósemki Mieczy zamieszkuje wiele stworzeń. Możesz stworzyć swoją postać jako członka jednej z wymienionych poniżej taksonów lub też stworzyć swój (musisz go jednak jak najdokładniej opisać; wszelkie rażące braki Twojego opisu mogą uzupełnić Demiurgowie). Większość taksonów, w założeniu, wymaga odgrywania i zalecana jest dla doświadczonych graczy lub takich, którzy posiadają dobry wgląd w swoją psychikę i potrafią kontrolować swoje zachowania, „wczuwać się” w cechy których nie posiadają i empatyzować z ludźmi nawet zupełnie od nich różnymi (choćby na poziomie rozumienia, choć warto by umieli też na poziomie odczuwania).
Odgrywanie nie polega na byciu stereotypową istotą z danego taksonu. Polega jednak na tym, by znaleźć swój styl jej wykreowania i prowadzenia w pewnych narzuconych cechach charakteru lub w ich innym niż typowe dla człowieka wychowanego w naszej kulturze nasileniu. W dany takson wpisane są właśnie pewne dyspozycje fizyczne psychiczne lub ich określony poziom. Tworząc postać możesz zrezygnować z niektórych z nich albo zmniejszyć lub zwiększyć ich nasilenie, co nada Twojej postaci charakterystyczny rys. Jednak jeśli zdecydujesz się stworzyć bohatera z danego taksonu, którego osobowość będzie ekstremalnie zaprzeczać przypisanym tej kategorii cechom (czy też ich nasileniu) lub w czasie gry nie będziesz radzić sobie z ich odgrywaniem, Twoją postać mogą spotkać pewne tego konsekwencje.
Stworzenie wyjątkowo nietypowej charakterologicznie postaci może wiązać się z jej społecznym odrzuceniem przez jej takson czy też niesprawiedliwą (bo niezgodną z jej cechami) stereotypizację przez istoty z innych taksonów. W efekcie postać najpewniej (nawet przed momentem zaczęcia rozgrywki) będzie posiadała pewne zaburzenia psychiczne niekoniecznie opisane przez gracza.
Stworzenie wpisującej się w typ charakterologiczy postaci, acz nierealistyczne jej odgrywanie może wiązać się z nabyciem przez postać zaburzeń psychicznych. Często cięższych niż w pierwszym wypadku – utworzenia postaci bardzo nietypowej.
Jak widać, Ósemka Mieczy nie wyklucza kreowania postaci trudniejszych w prowadzeniu przez ludzi nie potrafiących odgrywać. Muszą się jednak liczyć z tego konsekwencjami. Możesz też celowo stworzyć bohatera, w którego życie wpisane będą zaburzenia psychiczne i poprosić Demiurga, by to Tobie pozwolił je odgrywać i nie dokładał do tego tych, które on wymyślił. W innym wypadku (wpisania w kartę zaburzeń psychicznych lub stworzenia postaci do nich predystynowanej) – Demiurg będzie narzucał pewne reakcje – psychiczne czy nawet cielesne postaci, które jego zdaniem wymusiłyby zaburzenia.
Wszystkie wymienione poniżej taksony mogą się krzyżować. W większości wypadków, jednak, potomstwo będzie bezpłodne.

Taksony łatwe w prowadzeniu

Człowiek
• Brak przymusu odgrywania – możesz stworzyć postać z dowolnym charakterem i nie bać się ewentualnych zaburzeń psychicznych.
• Brak ujemnych modyfikatorów kategorialnych.
o Nie oznacza to braku jakichkolwiek, np. zależnych od klanu czy ewentualnej klasy postaci.
• UWAGA: Należy pamiętać, że średni wzrost człowieka w czasach średniowiecznych to 1,65! Odwołujemy się do tej tradycji.

Fej
• W skrócie: fej to to, co wielu innych twórców nazywa elfem
• Choć są niżsi od typowych elfów – mniej więcej wysokości człowieka
• Mają też od nich dłuższe uszy i większe, okrągłe oczy i podobną do innych humanoidalnych źrenicę (patrz elf), choć o większym spektrum regulacji.
o Lepszy nawet od elfów słuch
o Bardzo dobra ostrość widzenia w warunkach normalnego oświetlenia lub gdy jest trochę ciemniej; brak jednak noktowizji
• Pozostałe charakterystyki podobne do elfów (patrz następny podpunkt)
• Średnio mniejsza od ludzi siła, wytrzymałość i moc magiczna, za to większa zwinność, zręczność, szybkość, spostrzegawczość i kontrola magii
• Optymalne delikatne odgrywanie lub nawet zupełnie nie potrzebne, jeśli gracz jest charakterologicznie dopasowany do swojej postaci.
o Fejowie są średnio spokojniejsi – mniej impulsywni od ludzi
 Co wcale nie znaczy, ze bardziej rozsądni
o Są również, najczęściej bardziej uduchowieni i poetyccy
 Nie znaczy to wcale, że musisz być świetnym poetą
 Postać powinna jednak patrzeć na życie bardziej metaforycznie i holistycznie niż typowy człowiek z naszej kultury.
o Fejowie, z reguły oddają cześć naturze w jej spokojnym, harmonijnym aspekcie, choć w innych niż fejskie społeczeństwa nie wyklucza się wyznawania jakiejkolwiek wiary lub bycia ateistą
 Cenią balans nad „dobro” czy „zło”
 Te ostatnie to dla nich tylko pojęcia
o Statystyczny fej to raczej pacyfista
 Co nie znaczy, że nie umie walczyć
 Walka dla tych istot, w „ich” społecznościach jest kolejną sztuką pozwalającą zrozumieć im harmonię natury przez zjednoczenie umysłu z ciałem
 Przy okazji jest buforem dla agresji, która, choć dla typowego feja mniejsza, nadal, oczywiście, istnieje
o Wiele aspektów życia fejów związanych jest z rytuałami i sztuką
 Brak rytuałów i sztuki w życiu feja może wiązać się z zaburzeniami
• Fejowie są podgatunkiem wyższego taksonu wspólnego z elfami. Mogą się krzyżować wydając płodne potomstwo.
• Inne informacje:
o Fejowie słyną ze swoich umiejętności łuczniczych
• Rasy fejów:
o Fej leśny - dłuższe uszy, bledsza skóra, niższy od feja miejskiego – trochę wyższy od człowieka - i bardziej umięśniony
o Fej miejski - odwrotnie; trochę niższy od elfa
• Inspiracje:
Słowiańskie wiły i rusałki, zachodnio-europejskie wróżki jako schyłkowa forma bóstw (fej to coś pomiędzy bóstwem a wróżką), celtyccy druidzi, mity o Matce Ziemi, systemy filozoficzne wschodu, Legolas.
• Symbole, które mogą pomóc lepiej „poczuć” ten takson:
o Delikatny wiatr,
o Powolny strumień,
o Ciepły, letni deszcz,
o Szumiący las,
o Sarna.

Taksony mogące sprawiać trudności

Elf
• W skrócie: elf to starożytna istota świata magii; ew. drapieżna wersja humanoida
• Sporo wyżsi od ludzi. Średni elf ma ok. 1,80.
• Oczywiście posiadają długie uszy. Oczy odrobinę większe od ludzkich, w kształcie bardziej zwierzęce, jakby kocie. Źrenica o dużo szerszym spektrum regulacji – od bardzo cienkiej do mocno rozciągniętej. W warunkach typowego oświetlenia cieńsza od ludzkiej. „Rysy ich z reguły są ostre, z wyraźnie zaakcentowanymi kośćmi policzkowymi. (…) Dłonie ich są niewielkie, lecz cechują się wąskimi, wydłużonymi palcami o wielkiej zręczności. Budowa ich jest proporcjonalna, budząca szacunek i respekt, oraz zwykle poraża swą urodą i dostojeństwem. Skóra ich przybiera – podobnie jak u ludzi, różne odcienie, choć zwykle jest mniej podatna na wpływ słońca, toteż większość przedstawicieli tej rasy pozostaje dość blada, co tylko uwydatnia ich surowe rysy i arystokratyczną, egzotyczną urodę.” (autorstwa Soulforged’a), dodatkowo są bardziej umięśnieni. Smukła budowa tuszuje jednak wielkość muskułów. Efekty wynikające z takiej konstytucji organizmu:
o Noktowizja (widzenie w ciemności)
o Dużo lepszy od ludzkiego słuch
o Większa siła, zwinność i zręczność
• Posiadają też znacznie lepszy od ludzi (też od fejów) węch i naturalną zdolność do magii, jednak:
o „(…)nie jest to dziedzina którą szczególnie się szczycą. Traktują to raczej jako całkowicie zwyczajny i naturalny element ich wyższości nad pozostałymi rasami. Zwykle skłonne są twierdzić, że prawdziwym ich powodem do dumy jest kunszt oręża, choć adepci Ars Magna cieszą się w ich społecznościach wysokim prestiżem i aprobatą.” (autorstwa Soulforged’a)
• Elfy często dysponują wrodzonym talentem do kontaktowania się z duchami natury, żywiołów i miejsc. Stąd też ich zdolności magiczne często odwołują się nie tyle do własnej mocy, co do rozmaitych paktów jakie mają skłonność zawierać z siłami nadprzyrodzonymi (w tym demonicznymi)
• Rozwijając temat wyższości od innych ras, elfy są:
o Butni
o Zadufani w sobie
o Egotystyczni, a czasem narcystyczni (http://pl.wikipedia.org/wiki/Egotyzm)
o Impulsywni (łatwo dają się ponieść emocjom tak negatywnym, jak i pozytywnym, choć tymi ostatnimi rzadziej)
• To skrajni indywidualiści.
• W związku z powyższymi i ogromnym zamiłowaniem do wojaczki, i najazdów ich reputacja wśród innych taksonów jest bardzo wątpliwa
o Mało kto będzie chciał przebywać w ich towarzystwie,
o Mało kto pozwoli, by taki, mimo wrodzonego pędu do władzy tego taksonu, elf był jego zwierzchnikiem,
o Mało kto będzie w stanie, poza taksonem własnym, zaufać elfowi.
o itp.
• Inne ważne informacje:
o Ogromne ważkie dla elfiego społeczeństwa są konwenanse i rytuały trzymające w ryzach elficki egotyzm,
o Elfy uwielbiają sztukę – większość z nich tworzy (nawet będąc rzemieślnikami), brak kreatywności i zdolności naraża na zostanie pośmiewiskiem i obiektem licznych drwin
o Elficcy młodzieńcy (tak kobiety jak mężczyźni) ruszają masowo na wyprawy wojenne, gdyż okres dojrzewania jednoznaczny jest u nich z totalnym nieopanowaniem szalejących impulsów
 Wiele z nich w czasie tychże ginie
 Wiążą się one również z ogromnymi zniszczeniami, grabiestwem i stratami moralnymi na całym świecie
o Elfickie społeczności wykorzystują niewolników
 Głównie z innych taksonów
o „(…) kobiety zwykle dorównują wzrostem mężczyznom, zaś ich figura nie jest tak wyraźnie odmienna jak w przypadku dam ludzkiego pochodzenia. Nawet piersi ich są zwykle raczej niewielkie, choć foremne i dostrzegalne. Rysy nieco łagodniejsze, bardziej nawet zwężonych i skośniejszych oczach i węższej szczęce” (autorstwa Soulforged’a)
o Elfy posiadają też naturalną zdolność do berserkingu
o Najsilniej ożywione są w nocy. Sporą część dnia są ospałe i niezbyt pobudzone.
o Tworzą z reguły osobne państwa. Prawie żadne inne społeczeństwa ich nie przyjmują i tak samo – nikt nie chce być częścią ich społeczności.
 Chyba że fejowie, którzy ze względu na swoją ogólną bezkonfliktowość są w stanie z nimi koegzystować. Najczęściej jednak na niższych szczeblach w hierarchii
 Przedstawicieli innych taksonów można często spotkać w elfickich społecznościach w postaci niewolników
• Rasy:
o Elfy leśne - nieco niższe, ale jeszcze smuklejsze od typowego elfa. O odrobinę dłuższych uszach i bardziej drapieżnych rysach twarzy.
o Elfy wysokie (opisane wyżej)
o Elfy podziemne - nieco niższe, bardziej krępe i bledsze od typowego elfa. O krótszych uszach i delikatniejszych rysach; mają lepiej rozwiniętych węch i jeszcze potężniejszą noktowizję. Kiepsko widzą w warunkach typowego oświetlenia. Mają dużo mniejszą ostrość widzenia.
• Inspiracje:
Tuatha Dé Danann, elfy w mitologii nordyckiej, „Labirynt Fauna” (faun).
• Symbole:
o Smok
o Samotny wilk
o Pożar

Krzat
• W skrócie: typowy krasnolud! Co tu dużo gadać…
• Niższe od człowieka; średni wzrost 1,30 m
• Silniejsze, bardziej wytrzymałe i żywotne od ludzi
• Bardziej przysadziste i nabite, co nie znaczy, że każdy krzat jest gruby. Krzaty w odniesieniu do człowieka – nieproporcjonalnie szersze (kwestia koścca i ułożenia mięśni).
• Mają często szersze od ludzi twarze, odrobinę bardziej kwadratowe. Mężczyźni posiadają zazwyczaj głęboko osadzone oczy.
• Jednocześnie w wielu wypadkach krzaty są spokojniejsze, bardziej pracowite, skrupulatne i metodyczne w swoich działaniach
• Wyprowadzone z równowagi stają się często niepowstrzymane, agresywne i brutalne. Zazwyczaj w takich sytuacjach trudno je uspokoić aż nie poczują, że się wyładowały - najczęściej fizycznie.
• Posiadają naturalną zdolność do berserkingu (choć nieco innego niż elficki)
• Często sybaryci:
o Naturalnie skłonne do pijaństwa i innych używek (piwo i miód pitny to w ich społeczeństwach święte napoje)
o Uwielbiają ucztować
o Rytualne biesiady są częścią życia religijnego typowego krzata
• Większość krzackich mężczyzn, zgodnie z tradycją, nosi długie brody. Ortodoksyjni też wąsy.
• To głupia plotka, że kobiety krzatów mają brody i wąsy oraz – że muszą być brzydkie. Z reguły są, nawet kiedy szczupłe, bardziej „bujne” od kobiet ludzkich (oczywiście nadal pozostaje dosyć szeroki kościec i nieduży wzrost).
• Krzaty wykazują silne zamiłowanie do gromadzenia skarbów.
• Posiadają także mniejsze umiejętności magiczne od ludzi.
• Inne informacje:
o Działania seksualne są bardzo wstydliwe dla krzatów, stąd mimo wysokiej płodności, niewielka rozrodczość tego taksonu.
 Nie powstrzymuje ich to jednak od częstych, sprośnych żartów i ogólnego dworowania sobie ze współżycia innych
o Krzaty posiadają nieco dłuższy od innych taksonów, fioletowy język (jak niedźwiedzie)
 Mają dużo silniejszy zmysł smaku.
o Wiele wędrownych krzatów opiekuje się przybytkami innych istot za wikt i opierunek
o Ulubiony oręż krzatów to topory i broń obuchowa
• Rasy:
o Diament – mieszkają z reguły pod ziemią. Mają bladą skórę. Są średnio nieco niżsi od pozostałych. Z reguły niechętnie ruszają się ze swoich domów. Mówi się, że są najstarszą rasą, od której pochodzą pozostałe.
o Rubin – rasa również mieszkająca pod ziemią, ale można ją też spotkać właściwie wszędzie. Mają różowawą skórę. Są średni, jeśli chodzi o wzrost. Chętniej od krzatów diamentowych wędrują. Są najbardziej wojowniczą rasą.
o Granit – Ich skóra ma kolor ziemisty. Są nieco wyżsi od pozostałych. Szukają towarzystwa innych istot wędrując po świecie. Z reguły osiadają pomagając innym w ich sprawach tak długo jak są dla nich dobrzy. Rasa nad wyraz ceniąca pracę. Często potrafiąca ukarać istoty, które ich zdaniem powinny zająć się swoją robotą, a tego nie robią. Krzat granitowy jest świetnym pomocnikiem domowym, jednak zaniedbany mści się na tych, którzy go przyjęli, a w skrajnym wypadku ich opuszcza.
• Inspiracje:
Nordyckie dvärg, słowiańskie duchy domowe, Gimli
• Symbole:
o Skała
o Wulkan
o Niedźwiedź